Sarışın, tombulca, akli dengesinin yerinde olmadığı davranışlarından belli olan genç bir kız görürdüm kentin sokaklarında. Kentin yerlilerinden birine kim bu diye sorduğumda Deli Serpil diye yanıt aldım. Ona buna ver on kuruş diye asılır, On kuruştan başka para da tanımaz. Topladığı on kuruşları biriktirir, kendine çeşit, çeşit giysiler, yer içer, gezer tozar diye tanıtmıştı Deli Serpil’i. Deli Serpil diye tanınır.

Bir gün bana geldi ve

– Ver ulan on kuruş, dedi. İkiletmeden verdim on kuruşu. Parayı cebine yerleştirirken sordu?.

– Bekar mısın sen ulan

– Ne o gözüne mi kestirdin yoksa

– Astir ulan, benim yavuklum yok mu sanıyon sen dedi ve gülerek uzaklaştı.

Serpil her gelişinde on kuruşu esirgemediğimi görünce sık, sık gelmeye başladı. Durumu gören komşularımın biri

– Ne o yahu, çok mu seviyorsun Serpil’i de her gelişinde ona para veriyorsun, dediğinde

– Tabi veririm o benim yavuklum, dedim. Bu yanıtım Serpil’in çok hoşuna gitmişti. Nerde görse yanıma sokulur, bir dirsek vurur, candan bir gülümsemeyle

– Ver bakalım yavukluna on kuruş, derdi. Vermekte nazlanır gibi yapardım. Koluma girer

– Hadi gari kırma yavuklunu ver şu on kuruşu da gidem, derdi.

Aradan yıllar geçti. Ayrıldığım kente eşimin tayini nedeniyle tekrar yerleştim. Bir gün eşimle kol, kola yürürken bir dirsek ve omuz darbesiyle sarsıldım. Neredeyse eşimle birlikte yere yıkılacaktık. Kim bu ayı diye hışımla , çarpana baktığımda, eski yavuklum Deli Serpil olduğunu gördüm. Oldukça şişmiş, bir bidondan farksız hale gelmiş.

– Hani ulan sen benim yavuklumdun, bu yanındaki ne diye sordu gülerek.

Eşimde bet beniz atmıştı. Eyvah demiş kendi kendine. Bekarlığında düşüp kalktığı biri bu her halde. Vay… başımıza gelenlere dercesine şaşkın, şaşkın bakmakta. Bense gayet sakin, bu benim karım, sen de yavuklumsun dedim gülerek

– Öyleyse ver bir yirmi beş kuruş ta kendime şalvar alayım.

Hemen elimi cebime attım. Bir lira çıkarıp uzattım.

– Bu olmaz, dedi. Yirmi beş kuruş verecen.

Eşime döndüm,

– Bu deli anlamaz para hesabından, varsa yirmi beş kuruş ver dedim. Eşim çantasından çıkarıp verdi. Serpil parayı aldı. Gülerek uzaklaştı.

Ne zaman o kente yolum düşse Deli Serpil beni gördüğünde koşarak yanıma gelir, dirseğiyle vurarak, enflasyona endeksli birimle yavuklu harçlığını ister.

Özcan Nevres
Latest posts by Özcan Nevres (see all)
(Bugün 1, toplamda 245 kez ziyaret edildi.)

Özcan Nevres tarafından yayınlandı

15 Ağustos 1935 de Menemen’de doğdum. Esas mesleğim elektrik ve elektronik teknisyenliğidir. Gazeteciliğe 1958 yılında Ege’de yayınlanan Sabah Postası gazetesinde başladım. Hobilerim yazmak, okumak, tarihi eserler ve harabelerle ilgilenmektir.